Waarom de wereld niet eerlijk is
Interview met een Jeugdige Vriend van LeesLokaal
LeesLokaal is het Uitgeester alternatief voor de vroegere bibliotheek. Inwoners van Uitgeest kunnen sinds 19 maart 2016 prima terecht bij LeesLokaal om boeken te ruilen, een krantje te lezen, maandelijks van het voorleestheater Poppekus te genieten of zelfs onder begeleiding van de vrijwilligers van TaalLokaal te werken aan de verbetering van je Nederlands als je moeite hebt met praten, lezen of schrijven.
Alle boeken die je in LeesLokaal op de planken ziet staan zijn of door Vrienden van LeesLokaal ingebracht, of aangeschaft via gelden ontvangen van de Gemeente Uitgeest en de Vriendenbijdragen van Vrienden van 18 jaar en ouder.
Jongere vrienden krijgen ook hun eigen Vriendenpas, maar worden niet gevraagd of zij ook iets willen bijdragen aan het verrijken van de collectie.
Een van die jongere virienden is Demi Elferink. Met haar had ik een verfrissend interview over een boek dat haar oma had geruild bij LeesLokaal.
Soms komt er een boek voorbij dat zowel kinderen als volwassenen direct interessant vinden.
“Waarom de wereld niet eerlijk is” van Yuval Noah Harari, de schrijver van Homo Sapiens, is zo’n boek.
Na het succes van Homo Sapiens voelde de schrijver dat hij het verhaal nog een keer moest vertellen, maar nu vanuit de belevingswereld van de kinderen.
Zo kwam het dat ik (Marcel, 56) op de dag dat ik het boek bij boekhandel Schuyt had gekocht een email ontving van Demi Elferink (11) met daarin haar verslag van het boek.
Toeval bestaat niet, dus spraken wij af om over het boek te praten zodra ik het ook gelezen had.
Marcel:
Demi, wat leuk dat je spontaan een boekverslag naar LeesLokaal hebt gestuurd. Waar ken je LeesLokaal van?
Demi:
Ik ken LeesLokaal nog van de Poppekus voorstellingen in het het oude LeesLokaal, en mijn oma is vrijwilliger bij LeesLokaal. Zij bracht mij dit boek omdat ze dacht dat ik het erg leuk zou vinden
om te lezen.
Marcel:
Gezien je verslag denk ik dat je er inderdaad van hebt genoten.
Demi:
Zeker, het is een heel leuk boek. Ruim 10.000 jaar geschiedenis wordt verteld aan de hand gesprekken tussen kinderen die leefden in die tijd. De namen van de kinderen goed zijn gekozen. Met namen als Wanda, Mus en Eekhoorn weet je meteen dat dit de kinderen zijn van de eerste mensen op aarde.
Zij trokken van A naar B (als een wandelaar of een mus) om te jagen op wilde dieren en om eten te verzamelen (zoals een eekhoorn). Een naam als Tara (omdat zij van tarwe houdt) staat voor de mensen die besloten het zwerven op te
geven. Zij gingen op een vaste plaats wonen om daar hun eigen voedsel (tarwe) te gaan verbouwen.
Het leven van Wanda, Mus en Eekhoorn was simpel, misschien niet altijd makkelijk, maar zij hadden veel vrije tijd, oorlog was zeldzaam, net zoals dodelijke ziektes en hongersnood ook weinig voorkwamen. Als het eten op een plek op was trokken zij gewoon verder. Als ze geen zin hadden om naar het stamhoofd te luisteren dan pakten ze hun spullen en lieten het stamhoofd gewoon achter.
Marcel:
Je hebt de details allemaal goed onthouden.
Demi:
Het grappige van het verhaal vond ik dat de beslissingen die de grote veranderingen in onze wereld hebben veroorzaakt vaak kwamen vanuit luiheid. Dan vroeg iemand, waarom moeten we steeds van plek veranderen? Kunnen we niet gewoon hier blijven en de tarwe die we overal vinden hier in de grond stoppen? Of, waarom moeten we steeds achter wilde schapen en koeien aanrennen? Kunnen we ze niet gewoon op een plaats bijeenbrengen?
Marcel:
Werd het leven ook beter toen stammen zoals die van Tara op een vaste plek gingen wonen?
Demi:
Eerst wel, ze verlieten hun tenten en bouwden huizen waarin zij ook veel meer kleding en andere spullen in kwijt konden. Maar hoe groter het dorp werd, hoe meer mensen, hoe meer eten er nodig was. Als de oogst dan mislukte stierven mensen van de honger omdat ze niet meer zomaar verder konden trekken. Ook werden mensen sneller ziek doordat ze met veel meer mensen samen
leefden.
Marcel:
Ik vond het heel interessant om te lezen waar taal, rekenen, school en belastingen vandaan komen. Wat mij verraste was dat de wereld om ons heen voor een heel groot deel bepaald wordt door
het vertrouwen in de juistheid van verhalen. Als een verhaal maar vaak genoegd herhaald werd ging men het geloven, en werden verschillen tussen arm en rijk, man en vrouw gewoon gevonden.
Marcel:
Wat maakte op jou nu het meeste indruk?
Demi:
Dat was toch wel het verhaal van Malawa, misschien wel een van de beroemdste meisjes van deze tijd.
Marcel:
Nu je zoveel weet over het leven van vroeger en nu, in welke tijd zou je het liefste leven?
Demi:
Absoluut in onze tijd. Het feit dat ik geboren ben in Nederland, is natuurlijk een kwestie van geluk. Niet overal in de wereld is het leven zo goed als hier. Er valt nog veel te verbeteren.
Ik raad alle kinderen aan om “Waarom de wereld niet eerlijk is” te lezen. Zelf heb ik alweer een nieuw boek dat ik graag zou willen lezen, namelijk “Mijn jaar in een tent”.
Marcel:
Lezen dus, het boek is een absolute aanrader voor jong en oud.