Publiek op de banken voor Poppekus bij LeesLokaal
De oproep via website, Uitgeester en Facebook om op tijd te komen en een mooi plekje te scoren was niet aan dovemansoren besteedt.
We hadden al een beetje rekening gehouden met een nog grotere opkomst, en de vier lange zitbanken, die altijd langs het raam van de hal staan, toegevoegd aan de opstelling van 30 LeesLokaal kussens, de 30/40 klapstoelen, en de krukjes van de teken-/knutseltafels, … en toch moesten sommige ouders nog staan!
Voorlezen, al helemaal als het ook nog eens zo prachtig tot leven wordt gebracht door Tineke en Marjan van (Voorlees)Theater Poppekus, heeft nu eenmaal iets magisch voor kinderen.
En laat nu magie toevallig de rode draad van de voorstelling zijn.
Fietje was heerlijk aan het spelen met haar zelfgemaakte bootje in het bos. Haar bootje sloeg echter om en dreigde te zinken.
Drie heksenkinderen die toevallig ook in het bos waren om een ijsje te kopen wilden haar wel even helpen. Tenslotte kenden zij al een paar goede toverspreuken.
Fietje kon niet meer bij haar bootje komen dus stelde de oudste van de drie heksenkinderen voor om haar even om te toveren in een Kikker. Om de toverspreuk te doen slagen moesten alle kinderen in de hal wel even met hun vingers in de lucht draaien en luidkeels de toverspreuk uitspreken.
Tot grote vreugde van iedereen lukt het en kon “Fietje de Kikker” het bootje veilig op de kant brengen.
Fietje wilde toen natuurlijk graag weer gewoon Fietje worden, maar die spreuk kende geen van de heksenkinderen nog.
Het jongste heksenkind vond het allemaal reuzegrappig en kon bijna niet ophouden met lachen.
Misschien dat een prinses de kikker met een zoen terug kon veranderen in Fietje. Maar waar vind je zo snel een prinses?? Gelukkig kende het middelste heksenkind een echte prinsessenspreuk.
De dame van de ijscokar werd, opnieuw met de hulp van de magische (?) vingertjes van alle aanwezige kinderen, en een luidkeels uitgesproken toverspreuk, omgetoverd in een prinses.
Onder luide aanmoedigingen van alle kinderen, “Kus de kikker, kus de kikker!” durfde zij het aan om de kikker een kus te geven.
En zie daar… geen Fietje… maar “Fietje de Prins”.
Het jongste heksenkind hield het niet meer van het lachen, maar alle anderen, Fietje voorop, vonden het helemaal niet zo grappig meer en riepen “hou daar mee op!”
Het jongste Heksenkind zag ook wel in dat er iets moest gebeuren en beloofde te stoppen met lachen. Ze schreeuwde luidkeels de enige toverspreuk die zij op haar jonge leeftijd kende…
MAMÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁÁ!!!!
Als bij toverslag verscheen toen Moeder Heks.
Gelukkig wist Moeder Heks met een paar krachtige spreuken iedereen weer terug te veranderen en was iedereen weer blij en gerust.
Olifant, die altijd het verhaal mag uitblazen, kreeg ditmaal hulp van een olifant uit het publiek waarna de kinderen op de foto konden met de maar liefst 13 (!) poppen die dit verhaal rijk was. Petje af voor Tineke en Marjan!
In LeesLokaal werd het daarna gezellig druk met alle kinderen die hun boeken kwamen ruilen voor een nieuw (voorlees)boek om hun papa’s en mama’s, of opa’s en oma’s mee “aan het werk” te zetten, of gewoon lekker zelf in weg te duiken.
Zaterdag 2 december is er weer een Voorleestheater; zelfde tijd, zelfde plaats.
We kunnen alvast verklappen dat de pakezel van Sinterklaas hier een grote rol in speelt.
Zet dus alvast maar weer een grote cirkel om die datum in de agenda en houdt de Uitgeester, de vernieuwde website van LeesLokaal, en Facebook in de gaten voor meer details.